Moeilijke beslissing

Twee Corona-jaren
Twee jaren zonder Grolloo Flute Sessions
Twee jaren waarin we het plezier van jonge mensen, van over de hele wereld te gast in ons dorpje, moesten missen.
Twee jaren waar we niet konden genieten van de mix van jongen mensen die fluitend door het leven gaan.

Een week in augustus in een klein dorpje, ergens in het noorden van Nederland, betekende een week van vriendschappen. Vriendschappen tussen gasten en inwoners, tussen leerlingen en hun coaches, tussen leerlingen onderling.
Corona lijkt even op de achtergrond. We mogen elkaar weer ontmoeten, elkaar weer zien en horen. Eindelijk weer die ene week in Grolloo. Die bijzondere week waar veel jonge mensen naar uitkijken. En niet allen zij, ook de coaches, de gastgezinnen, de inwoners en de bezoekers.

Het mag weer!
Of toch niet?

We leven in een vreemde wereld. Een wereld die zo anders is dan de muziek die we hier graag willen horen. Muziek verbroedert. Muziek is internationaal. De wereld is echter geen muziek. Het geluid van de wereld is die van het geluid van bommen en granaten. Het geluid van huilende mensen. Mensen op drift. Van huis en haard verstoten. Vele miljoenen mensen zwalken over onze aardbol. Welke componist schrijft dit lied van de wereld?

Jonge mensen, onschuldige mensen, willen werken aan hun muziek op hun instrument. Willen de dwarsfluit laten horen. Willen nog mooier kunnen spelen, geholpen door hun coaches. Willen de wereld blijer maken met hun klanken.

Jonge mensen, behalve de kinderen uit Rusland.

Eindelijk weer Flute Sessions, maar dan wel met een schaduwrandje. Want jaarlijks was een groep jongeren uit onder meer Moskou aanwezig. Kinderen die fenomenaal spelen op hun instrument. Met een lerares die een gedrevenheid toonde die ervoor zorgde dat je werd meegezogen in haar enthousiasme. Maar nee, het voelt niet goed. Russische mensen op bezoek terwijl in de omgeving vele Oekraïense vluchtelingen zijn opgevangen. Op de vlucht voor een Russisch leger, aangevoerd door iemand die een oorlog geen oorlog noemt. Een leider die zijn volk laat lijden in de hoop zijn dromen te verwezenlijken. Part nog deel hebben deze jongeren aan deze strijd. Maar toch, het voelt niet goed.

De wereld is op drift en we merken dat. Dat de Flute Sessions deze keer iets kleiner van omvang zijn, dat we aan het eind van de week niet drie, maar slechts twee schitterende optredens hebben, is maar een kleine offer vergeleken bij de vele offers die elders worden gebracht.

Wij gaan een Grolloo Flute Sessions-week tegemoet die we intens gaan beleven. Er zal prachtige, bijzondere en gevoelige muziek te horen zijn. We zullen enthousiaste jongeren aan het werk zien. Zij zullen de week van hun leven hebben. Grolloo wordt ondergedompeld in het geluid van oefende dwarsfluiters uit openstaande ramen. En bij elke hoge toon denken wij een donkere toon. Een toon die onze gedachten aan de onschuldigen weergeeft.

Vrede

---

Berichtgeving en beleving.....

Zo jammer dit.....

In het DvhN van 9 augustus 2022 knalt je de kop tegemoet:

Jonge Russische musici geweerd uit Grolloo

Op de website van het DvhN klinkt de titel al heel anders:

Oorlog Oekraïne zit fluitistenconcours in Grolloo dwars. Organisatie maakt pas op de plaats met Russische deelname

Waarom zo'n schreeuwende kop? Sensatie? Wie zit daar op te wachten? U niet en wij, diegene die er keihard voor knokken iets leuks neer te zetten, al helemaal niet.

De inhoud van het artikel is helder en niets mis mee. Feit is dat Russische leerlingen zeer welkom zijn, maar dat moeilijke en pijnlijke overwegingen hebben geleid tot een besluit dat impact heeft op het festival en zeker op deze jonge Russische mensen. Russische kinderen die part nog deel hebben aan een oorlog die hun leider met grootheidswaanzin geen oorlog noemt.

Het gaat te ver de mails uit Moskou te publiceren, maar geloof maar dat deze hartverscheurend zijn.

 

---

 

Russische deelname? Reactie op media

bron: grollooflute.com

In de media wordt het fluitfestival Grolloo Flute Sessions aangekondigd en de twee concerten die daarbij worden aangeboden op 27 en 28 augustus. We zijn blij dat er weer een festival georganiseerd kan worden na 2 jaar Corona. Ook al is het een onzekere herstart. In de media wordt ook gesteld dat Russische deelname zou worden ‘geweerd’. We merken dat dit veel oproept en dat dit de kern van de boodschap overschaduwt. Graag willen we hier dan ook op reageren. In 2018 en 2019 waren we heel blij en vereerd met de deelname van een aantal Russische kinderen aan het festival. Er zijn toen op persoonlijk vlak goede banden ontstaan, die er nog steeds zijn. De keuze om dit jaar niet voor deelname van Russische kinderen te gaan is met pijn in het hart gemaakt, in goede afstemming met hun docent. Van ‘weren’ is dus geen sprake. Naast veel andere overwegingen hebben we mee moeten wegen dat het het hier gaat om (jonge) kinderen en dat het niet was in te schatten of we kinderen zouden blootstellen aan gepolariseerde en gepolitiseerde reacties. Met velen die reageren zijn we het eens: Kinderen en muziek horen hier niet aan blootgesteld te worden. Nu al blijkt dit helaas een terechte zorg. De persreactie en enkele reacties daar weer op laten zien hoe verdeeld we zijn geraakt door geopolitieke ellende en we gedwongen worden tot keuzes waar we allemaal van weten hoe onrechtvaardig ze zijn.